Yake
Moderator
Dołączył: 09 Kwi 2009
Posty: 45
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/3
Skąd: Kraków
|
Wampir - fantastyczna istota, najczęściej żywiąca się ludzką krwią, prawie nieśmiertelna, o ludzkiej postaci i charakterystycznych wydłużonych kłach. Zależnie od źródła, wampirom przypisywane są liczne zdolności paranormalne, m.in. regeneracja, czytanie w myślach, przewidywanie przyszłości, lewitacja czy telekineza. Według niektórych źródeł: nie mogą się ukazywać ludziom; są nieludzko szybkie, silne i mają wiecznie zimne, blade i twarde ciało, mają idealne rysy, są nieziemsko piękne; unikają słońca, gdyż pod wpływem promieni słonecznych giną w wyniku spalenia.
Jednymi z najbardziej popularnych demonów słowiańskich są oczywiście wampiry i upiory. Inne nazwy tych stworów to wąpierz, wypiór i wampierz. W języku rosyjskim i ukraińskim funkcjonują nazwy wpyr, opyr oraz upyr. Na Białorusi znany jest vupar, zaś w Czechach- groźny upir. Blisko naszego wampira znajduje się bułgarski vampir oraz vaper. Serbowie strzegą się przed upirem.
Wierzenia ludowe podają, że wampirem stawało się ciało zmarłego, które nagle ożywało. Wampir poruszał się tylko w nocy, ponieważ światło słoneczne było dla niego nie do zniesienia. Cały dzień przesypiał więc w swoim grobie, i po zmroku wypuszczał się na polowanie. Żywił się bowiem świeżą krwią, którą wysysał ze swoich ofiar. Te, oczywiście, pozbawione krwi szybko umierały. Krew żywych dawała mu zabezpieczenie przed rozkładem, dzięki niej jego ciało nie rozpadało się i nie gniło. Wampiry wygodnie wpijały się w szyję ludzi za pomocą wydłużonych i bardzo ostrych kłów. Z tego schematu wyłamują się jedynie wupary (Białoruś), które wysysały krew nie poprzez wbicie zębów, ale, podobnie jak owady, długim i ostrym niczym żądło językiem. Język ten wbijały wupary w serce upatrzonej ofiary.
O tym, że ktoś zostanie wampirem można było poznać już za jego życia. Byli to najczęściej ludzie bardzo rumiani, o bardzo gęstych brwiach, które zrastały się nad nosem. Wierzono, że mają oni dwa serca. Jedno umierało wraz z człowiekiem, drugie zaś biło nadal dla wampira. Wampiry poruszały się albo w swojej własnej postaci albo przybierały formy latających zwierząt- najczęściej oczywiście nietoperza. Sama etymologia nazwy wskazuje (chodzi o znaczenie końcówki -pir lub też -pyr) na to, że demon ten musiał latać. Potwierdzają to inne nazwy zwierząt w różnych słowiańskich językach. I tak w języku serbskim nietoperz to pirac, zaś słowo lepir oznacza motyla, zaś w mitologii- samego wampira.
Istniało wiele środków ochronnych przed straszliwym wampirem. W różnych regionach różne recepty zdobywały większą popularność. Gdy udało się go uśmiercić, należało bezzwłocznie ponownie go pochować, ale, aby uniemożliwić mu ponowne wstanie, zwłoki kładziono na brzuchu, zaś odciętą głowę dodatkowo przenoszono na dół trumny, między nogi. Ręce wampira na wszelki wypadek wiązano. Starano się też przebić jego serce jakimś ostrym przedmiotem, wystruganym kołkiem, broną, grotem lub cierniem, czasem używano do tego wielkich gwoździ. Były także inne, dodatkowe sposoby, na przykład umieszczanie w jego ustach żelaza lub monety, ewentualnie kamienia oraz oplątywanie jego szyi głogiem. Obok ciała kładziono także różne ostre narzędzia, takie jak sierpy, noże, ostrza kosy- wszystko po to, aby wstający wampir nadział się na nie, gdyby tylko próbował wstać z grobu. Próbowano także przechytrzyć wampira i do jego trumny wsypywano ziarenka maku. Gdy upiór budził się w nocy zaczynał przeliczać makowe drobinki i czynił to aż do rana, kiedy to pianie koguta nie pozwalało już wampirowi wyruszyć na wędrówkę. Przeszkodzić w wyjściu miały mu też przebite pięty, popodcinane ścięgna w nogach oraz przygniatający trumnę wielki kamień. W niektórych regionach stawiano na metody ostateczne i pewne i po prostu poddawano ciało spopieleniu. Nie było martwego ciała- nie było ryzyka, że wstanie jako wampir. Jeśli jednak człowiek nie chciał walczyć z wampirem, a po prostu go odstraszyć, dobrym sposobem było zawieszenie na drzwiach główek czosnku. Bały się także srebrnych przedmiotów oraz ciernistych roślin, takich jak głóg lub jałowiec. Wierzono, że w wampiry przemieniają się także dusze samobójców, ludzi zabitych gwałtowną śmiercią lub na przykład w wyniku zarazy. Wampirami stawali się często również ludzie, którzy za życia byli bardzo okrutni i którzy długo nie mieli zamiaru umierać. Narażone na wampiryzm były także wszelkie znachorki, wiedźmy i czarownice. Ryzyko stwarzało także pełne uzębienie nieboszczyka- rzecz dość niezwykła w zamierzchłych czasach.
Post został pochwalony 0 razy
|
